TASIEMCE

1. BRUZDOGŁOWIEC SZEROKI (Diphyllobothrium latum) – mierzy od 3 do 20 m długości i jest najdłuższym tasiemcem człowieka, a liczba jajeczek wydzielanych przez pasożyta przekracza 2 miliony na dobę. Żeruje w jelicie cienkim człowieka i niszczy odporność, sprzyja niedokrwistości i powstawaniu guzów złośliwych. Wywołuje chorobę nazywaną difylobotriozą. Ostatecznym żywicielem bruzdogłowca jest człowiek, a czasami kot lub pies. Człowiek zaraża się bruzdogłowcem, spożywając niedosmażoną lub niedogotowana rybę (najczęściej szczupak), która zawiera plerocerkoidy. Larwy pozostają przy życiu nawet w mrożonej i solonej rybie, a nawet w ikrze.
   Do najczęstszych objawów zakażenia bruzdogłowcem zaliczamy: niedrożność jelit, biegunki, zaparcia, bóle brzucha oraz w nadbrzuszu, zapalenie dróg żółciowych, mdłości i wymioty, nadkwaśność, zgaga, zapalenie wyrostka robaczkowego, zwieszenie lub upośledzenie łaknienia, utrata masy ciała, osłabienie, zaburzenia snu, uczucie ucisku w gardle, rozszerzenie źrenic, dreszcze nocne.
   

   Bruzdogłowiec szeroki (żródło: https://pasozyty.org.pl/bruzdoglowiec.php)

    

2. TASIEMIEC BĄBLOWCOWY (Echinococcus granulosus) I WIELOKOMOROWY (Echinococcus multilocularis) – postać dojrzała ma 2-6 mm długości; mimo niewielkich rozmiarów są to najgroźniejsze gatunki tasiemców – tworzą wiele cyst, które rozsiewają się po całym organizmie, tworząc “bąble” jednocześnie w różnych organach. Wywołują chorobę zwaną bąblowicą. Źródłem zakażenia bąblowcem może być kontakt z kałem psa, lisa, zanieczyszczona woda, roślinność (np jagody !) i warzywa. Człowiek jest dla tego rodzaju tasiemca żywicielem pośrednim. Proces chorobowy postępuje bardzo powoli, larwa może się rozwijać 15-20 lat, sukcesywnie rozrastając się i może przypominać nowotwór. Postać aktywna, zdolna do zarażania, może się utrzymywać nawet przez 50 lat.  W skrajnych przypadkach może dojść do śmierci, ze względu na trudności w zdiagnozowaniu obecności tego pasożyta, a także nieskuteczność metod farmakologicznych.
   

   Tasiemiec bąblowcowy (źródło: https://pasozyty.org.pl/bablowiec.php)

   

   Tasiemiec bąblowcowy wielojamowy (źródło: https://pasozyty.org.pl/bablowiec.php)

    

3. TASIEMIEC KARŁOWATY (Hymenolepis nana) – drobny tasiemiec długości 1,5 – 2 cm, wywołuje chorobę zwaną tasiemczycą lub hymenolipedozją.  Objawy chorobowe, świadczące o zarażeniu tasiemcem karłowatym to: rozstrój układu pokarmowego, zawroty głowy oraz podatność na zmęczenie i ataki epilepsji.
   

   Tasiemiec karłowaty (źródło: https://pasozyty.org.pl/tasiemiec_karlowaty_szczurzy.php)

    

4. TASIEMIEC NIEUZBROJONY (Taenia saginata) – mierzy od 6 do 15 m długości, wywołuje chorobę zwana tasiemczycą. Miejscem żerowania tasiemca nieuzbrojonego jest jelito cienkie. Żywicielem pośrednim tasiemca nieuzbrojonego musi być bydło rogate (byk, krowa, cielę), w organizmach których rozwija się jego postać larwalna. Człowiek zaraża się tasiemcem, spożywając surową lub półsurową wołowinę.
   Objawy chorobowe u zarażonych tasiemcem nieuzbrojonym bywają różnorodne – bóle brzucha, mdłości, zwiększone łaknienie, wymioty, utrata masy ciała lub tez duża nadwaga.
   

   Tasiemiec nieuzbrojony (źródło: https://pasozyty.org.pl/tasiemiec_nieuzbrojony.php)

    

5. TASIEMIEC UZBROJONY (Taenia solium) – wstęgowaty pasożyt o długości od 2 do 4 m, wywołuje chorobę zwana tasiemczycą lub taeniozą. Dojrzała płciowo postać pasożyta żeruje wyłącznie w jelicie cienkim człowieka, do którego dostaje się przez spożycie mięsa wieprzowego, w którym rozwijają się wągry tego robaka. Rosnące wągry uciskają tkanki i powodują objawy chorobowe w postaci zapalenia mięśni, ich zwyrodnienia, zaniku z utratą funkcji, zaniku gorsetu mięśniowego. Do tego dochodzą nabyte wady serca, guzy tarczycy, zanik wzroku, przewlekłe, ciągnące się latami bóle głowy. Często u zarażonego przez tasiemca uzbrojonego występują silne odruchy wymiotne.
   

   Tasiemiec uzbrojony (źródło: https://pasozyty.org.pl/tasiemiec_uzbrojony.php)