EKSPRESS-TEST
„Ludzie nie umierają, tylko popełniają powolne samobójstwo. „
Sofokles
Diagnostyka skaningowa wykorzystuje zasadę segmentarnej budowy organizmu. Segmenty (każdy z nich), czyli strefy ciała dysponują osobnymi zakończeniami nerwowymi (czuciowymi i ruchowymi), w górnej części tułowia, w kończynach (wzdłuż nich), na głowie (równolegle do płatów skrzeli). Segmenty powierzchni skóry powiązane są z narządami wewnętrznymi, nerwami przez wegetatywny układ nerwowy, co stało się podstawą diagnozy tą metodą. Nazywamy je strefami Zacharina-Heada. Podczas chorób organów wewnętrznych często pojawia się w tych strefach odzwierciedlenie bólu, zmieniają się parametry przewodnictwa elektrycznego skóry, a także zmiany wrażliwości w postaci nadwrażliwości na temperaturę i ból. Podstawą anatomiczno-fizjologiczną powstania takich stref jest segmentarna budowa aparatu rdzenia kręgowego posiadającego stałą anatomiczną łączność z określonymi obszarami skóry oraz narządami wewnętrznymi. Skóra najlepiej jak żaden inny narząd demonstruje dynamiczne zmiany regulacji wewnętrznej środowiska organizmu. Dzięki powiązaniom pomiędzy określonymi aktywnymi biologicznie strefami skóry z jednej strony, i wewnętrznymi układami i narządami z drugiej strony, możliwa jest ocena biochemicznych, bioelektrycznych i innych procesów przy pomocy odpowiadających tym strefom wewnętrznych sygnałów elektrycznych. Różnorodne związki informacyjno-czynnościowe pomiędzy narządami i układami: łączność kora – narządy wewnętrzne, narządy – narządy, narządy – skóra, odzwierciedlają rozwój różnych psychoemocjonalnych stanów ludzi, które powstają przy nadczynności lub niedoczynności narządów i układów.
METODA POZWALA:
1. Zbierać informacje o czynnościowym stanie organizmu i jego układów przedstawiając wizualnie funkcje graficzne w czasie, współczynników i ocen w bardzo krótkim czasie (około 5 min).
2. Określić stan czynnościowy organizmu jako całości i jego części (podstawowych układów czynnościowych), który reprezentuje zmiany czynnościowe i odchylenia od normy w procesie samoregulacji.
3. Ustalić stopień zmian patologicznych w narządzie lub w układzie w stosunku procentowym.
4. Kontrolować skuteczność dowolnej terapii.
5. Ocenić dynamiczne działania terapeutyczne poprzez pomiary dokonywane podczas oraz pomiędzy seansami terapii.
6. Stworzyć bazę danych i dokonać analizy statystycznej.
7. Szybko i wygodnie ocenić działanie preparatu lub jakiegoś innego obiektu, przedmiotu (ozdoba, odzież, żywność itd.).
