NICIENIE

1. FILARIE (Filariidae) – samiec ma długość 30 mm i grubość 0,13 mm, samica ma długość do 500 mm i grubość 0,35 mm, natomiast larwy (mikrofilarie) mają długość 0,3 mm i grubość 0,008 mm. Wywołują  chorobę zwaną filariozą (inne nazwy – w zależności od gatunku filarii – to: wuszererioza czy onchocerkoza). Pasożytują w układzie limfatycznym, węzłach chłonnych lub w tkance łącznej. Larwy pojawiają się w skórze całego ciała, a po przeniknięciu do narządów wzroku mogą powodować choroby oczu: zapalenie spojówek, swędzenie, zapalenie rogówki, światłowstręt, łzawienie. Dojrzałe osobniki rozwijają się w tkance podskórnej, tworząc guzy o średnicy kilku centymetrów. Pasożyt występuje w środkowej Afryce oraz Ameryce Środkowej i Południowej, jest przenoszony jest przez drobne owady (meszki).
   

   Filaria w rozmazie krwi (x1000) (źródło: http://krzysciak.blogspot.com/2012/02/filaria.html)

    

2. GLISTA LUDZKA (Ascaris lumbricoides) – długości 20-40 cm i średnicy 2-4 mm, żyje do półtora roku. Jej środowisko występowania to jelito cienkie, gdzie pojedyncze osobniki mogą skręcać się w węzły i tworzyć zatory. Glisty wydzielają olbrzymie ilości jajeczek. W przypadku licznego rozmnożenia się w jelicie, glisty przechodzą do żołądka i podczas wymiotowania wychodzą przez jamę ustną, mogą też wpełzać do dróg oddechowych. Podczas licznej inwazji następuje zgrzytanie zębów, zapalenie oskrzeli, duszności astmatyczne, niedokrwistość, infekcje dróg oddechowych. Glista ludzka jest rozpowszechniona we wszystkich obszarach geograficznych, zarazić można się poprzez jedzenie niedomytych warzyw, nawożonych ludzkimi fekaliami lub picie zanieczyszczonej wody (np. w czasie kąpieli w jeziorze, rzadziej w basenie).
   

   Glista ludzka (źródło: http://biobalance.pl)

    

3. OWSIK LUDZKI (Enterobius vermicularis) – długości 10-13 mm, żyje do 2 miesięcy. Jego środowisko występowania to jelito grube. Po zapłodnieniu samica wypełza z jelita prostego, wywołując silne swędzenie, a mimowolne drapanie swędzących miejsc powoduje rozgniatanie osobników, w wyniku czego jajeczka oblepiają skórę wokół odbytu i przyklejają się do rąk oraz bielizny i po połknięciu mogą wywołać nowe zakażenie. Tym sposobem jajeczka przedostają się na wszystkie przedmioty codziennego użytku i produkty spożywcze. W środowisku domowym inwazyjne jaja owsika zachowują żywotność i zdolność zakażania przez wiele tygodni. Owsik ludzki wywołuje chorobę zwaną enterobiozą lub owsicą. Towarzyszą jej lęki, migreny i swędzenie odbytu. Wydzielają silne toksyny, które rozregulowują układ nerwowy, powodując rozdrażnienie i depresję. Towarzyszą jej lęki, migreny i swędzenie odbytu.
   

   Owsik ludzki (żródło: https://pasozyty.org.pl/owsik.php)

    

4. TĘGORYJCE (Ancylostomatidae) – długości 0,5 – 1,5 cm, może żyć 4 – 8 lat. Występują głównie dwa gatunki tego pasożyta: tęgoryjec dwunastnicy i tęgoryjec amerykański. Miejscem pasożytowania tęgoryjca jest dwunastnica człowieka, samice mogą dziennie złożyć nawet 10 tysięcy jajeczek. Zarażenie tęgoryjcem może nastąpić poprzez kontakt z jajami pasożytów znajdującymi się w glebie, a także przez spożycie zieleniny, warzyw i owoców, na których osiadły larwy. Wywołuje chorobę zwaną ancylostomatozą (ankylostomatozą) i jest przyczyną anemii oraz niedokrwistości, a nawet opóźnień w rozwoju i poważnych problemów zdrowotnych u dzieci. Tęgoryjec występuje we wszystkich obszarach geograficznych, także w Polsce – szacuje się, że zarażone jest nim 25% populacji Ziemi.
   

   Tęgoryjec dwunastnicy (źródło: https://poradnikzdrowie.pl)

    

5. WĘGOREK JELITOWY (Strongyloides stercoralis) – długości ok. 2,2 mm i szerokości 0,03-0,07 mm (samice). Pasożytuje w odcinkach dwunastnicy, górnych odcinkach jelita cienkiego, czasem w jelicie grubym. samica składa w ciągu doby ok. 50 jajeczek z ukształtowanymi larwami. Wywołuje chorobę zwaną węgorzycą. Wczesne stadium zarażenia objawia się nieokreślonego rodzaju bólami w całym ciele, niestrawnością, chorobami narządów oddychania i skóry oraz utratą wagi, by następnie przybrać jedną z trzech form: żołądkowo – jelitową, dwunastniczo – żółciową lub nerwowo – alergiczną, które czasami mogą także występować jednocześnie. Szacuje się, że węgorkiem zarażone jest ok. 70% populacji.
   

   Węgorek jelitowy (źródło: https://pasozyty.org.pl/wegorek.php)

    

6. WŁOSIEŃ KRĘTY (Trichinella spiralis) – jeden z najgroźniejszych pasożytów człowieka; długość od 1,4mm do 4mm. Rozwija się w jelitach i mięśniach człowieka oraz wielu ssaków (wilków, lisów, psów, kotów czy niedźwiedzi). Zakażenie występuje po zjedzeniu surowego lub półsurowego mięsa – najczęściej wieprzowiny lub dziczyzny. Samica rodzi około 1500 żywych larw, które przedostają się do krwiobiegu lub układu limfatycznego, a następnie do mięśni, gdzie otorbiają się i mogą przebywać w uśpieniu od kilkunastu miesięcy nawet do kilku lat i nadal posiadać zdolność do zakażania. W początkowym etapie rozwoju wywołuje objawy grypopodobne. Wywołuje włośnicę (trychinozę), która może mieć ciężki przebieg i zakończyć się śmiercią.
   

   Włosień kręty (źródło: https://pasozyty.org.pl/wlosien.php)

    

7. WŁOSOGŁÓWKA (Trichuris trichiura) – długości od 3 do 5 cm; żyje kilka lat. Jest pasożytem jelita ślepego, a także grubego. Pasożyt występujący powszechnie u psów, a także kotów, więc mogą nim być zakażeni ludzie i czworonogi. Zwykle w 3 miesiące po zakażeniu pasożyty zaczynają produkować kilka tysięcy jaj dziennie, które są wydalane wraz z kałem – jaja przebywające w glebie są wyjątkowo odporne i są inwazyjne nawet przez 5 lat. Zakażenie tym pasożytem jest pospolite, a inwazja bywa masowa – jeden żywiciel może być zakażony nawet setkami pasożytów. Wykrycie tego pasożyta przy pomocy medycyny konwencjonalnej może być trudne, gdyż brakuje miarodajnych testów.
   

   Włosogłówka (źródło: https://pasozyty.org.pl/wlosoglowka.php)